Laos & Noord-Vietnam

Lieve mensen,

Na drie weken thailand werd het tijd om door te trekken naar buurland Laos! Volgens mij zijn er maar weinig mensen die iets van Laos afweten, dus zal speciaal voor hen wat algemene informatie over het land geven! Laos is een arm land, het behoort zelfs tot een van de armste landen van de wereld! In 2006 leefde 35% van de bevolking onder de armoedegrens! De laatste jaren is dit wel iets verbeterd, mede door de komst van het groeiende toerisme. Want het land heeft veel de bieden, maar daarover later meer! De gezondheidszorg is slecht geregeld, de overheidsuitgaves op het vlak van dit vlak besloeg in 2006, 4% van het BNP, dat kwam uit op $18,- p.p. per jaar! Echt schrikbarende cijfers, één ding weet ik zeker, wil hier echt niet in een ziekenhuis belanden!! De infrastructuur in Laos is ook niet al te best. Er zijn geen spoorlijnen, dat komt mede doordat het bijna overal erg heuvelachtig is. De wegen zijn erg slecht, zijn niet of nauwelijks geasfalteerd en zitten vol met gaten. Reizen duurt dan ook vaak erg lang! Er rijdt amper verkeer en het gemotoriseerd verkeer dat je ziet zijn voornamelijk tuktuks, minivans en touringcarbussen om toeristen te vervoeren. Een voordeel hiervan is wel dat je met een gerust hart de weg kunt oversteken. Dat was in Thailand wel heel anders, daar moest je vaak oversteken met gevaar voor eigen leven omdat er geen verkeersregels zijn, althans ze zullen er vast wel zijn, maar werden zeker niet nageleefd. De verkeerslichten en zebrapaden werden genegeerd, er werd zowel links als rechts ingehaald, er werd volop getoeterd, dus je moest maar gewoon oversteken en hopen dat ze stopten want anders kon je lang aan de kant wachten! Over de bevolking kan ik alleen maar positief zijn. De mensen zijn hier zo vriendelijk en gastvrij en iedereen wil je maar al te graag helpen, zelfs zonder en financiele baat bij te hebben. Je kunt hier ook veel relaxter rondlopen over straat, de mensen zijn absoluut niet opdringerig. Een mooi voorbeeld daarvan zijn de tuktuk-chauffeurs, veel van hen hebben achterin een hangmat hangen waar ze in liggen te chillen tijdens het wachten op nieuwe klanten. Prachtig toch!! Bij zo iemand stap ik maar al te graag in. Gelukkig vind je hier weinig sekstoerisme en wordt je dus niet of nauwelijks aangesproken door schaars geklede vrouwtjes die je maar al te graag beter willen leren kennen!!

Maargoed, een hoop algemene informatie, dus zal wat vertellen over hoe mijn dagen er in Laos hebben uit gezien! Vanuit het noorden van Thailand ben ik met de slowboat naar Laos gevaren! Een hele mooie tocht over de Mekong, langs rijstvelden, afgelegen dorpjes, vissende locals, varende bootjes en heel veel ongerepte natuur! Het was een tocht van twee dagen, dat is vrij lang voor iemand die moeilijk stil kan zitten, maar door de aanwezigheid van een hoop leuke medepassagiers en het koude bier, is deze uiteindelijk toch heel erg goed bevallen!

Eenmaal aangekomen in Luang Prabang met twee Engelse gasten en drie Nederlandse dames die ik op de boot had leren kennen de omgeving gaan verkennen en een hapje gaan eten. Na drie weken grotendeels rijst met kip te hebben gegeten, voelde het alsof ik in een paradijs was beland! Overal marktliederen die verse baguettes met kip of tonijn verkochten voor nog geen euro! Het werd dus tijd om wat reserves op te slaan en de paar kilo die ik al was afgevallen er weer aan te eten! Dat is ook zeker gelukt!!

Aangezien onze daagjes in Laos dagelijks goed werden gevuld, samen de de Engelse gasten een ochtendritueel/methode ontwikkeld, genaamd het 3's model. Mensen die SPH of MWD hebben gestudeerd zullen vast wel eerder van deze term hebben gehoord, maar dit is toch net een andere variant, namelijk shit, shave and shower, een goede start van de dag! Hierdoor begonnen we elke ochtend fris en fruitig aan de dag! ;)

Zijn zelfs een dag om 5uur opgestaan om te kijken naar de monniken, die hier wonen in één van de vele tempels die Luang Prabang te bieden heeft, en dagelijks in een stoet over straat lopen om hun eten voor de dag te verzamelen. Veel locals en toeristen maken van de mogelijkheid gebruik om hun geweten te zuiveren en zijn dan ook zeer vrijgevig! Wij hadden echter niks om te zuiveren, dus hebben alleen gekeken. Het was leuk om een keer gezien te hebben, maar daar is dan ook alles mee gezegd! Verder nog een waterval en monkeypark bezocht en daarna doorgetrokken naar...

Vang Vieng... de plaats van de gekleurde bergen en rotsen, waar je bijna 24uur per dag kan feesten en je lever het zwaar te verduren krijgt door alle buckets met Whiskey of Vodka! De plaats waar iedereen naar toe gaat voor een gebeurtenis die je in je leven echt een keer moet meemaken 'the tubing'! Hierbij wordt je in een band (tube) in een rivier gedropt en drijf je tussen enorme en en zeer indrukwekkende rotsformaties door, waar je onderweg talloze bars op steigers tegen komt, waar je onwijs goed kan feesten! Goedkope buckets, goede muziek, heel veel gratis shots, iedereen die elkaar vol schrijft met de meest nutteloze teksten, ropeswings, waarbij je in een toren klimt en aan een touw gaat hangen om vervolgens met hoge snelheid het water te worden geslingerd, glijbanen, moddergevechten, beerpong etc. etc. etc. Je kan het zo gek maar niet bedenken! Om de dag erop de kater te verwerken kun je chillen in één van de vele lounges, waar de hele dag door Friends of South Park wordt gedraaid! Hier hebben we dan ook in één dag bijna twee seizoenen van gezien!

Na twee dagen Vang Vieng doorgetrokken naar de hoofdstad Vientiane. De stad heeft zelf niet heel veel te bieden, maar aangezien je vanuit hier makkelijk naar Vietnam kunt gaan, er toch een bezoekje aan gebracht! Mijn reisgenoten gingen allemaal een andere richting op, dus stond er weer alleen voor! Ondanks dat ik met hen een hele leuke tijd heb gehad (thanks daarvoor als jullie dit lezen) vond ik het persoonlijk ook wel weer ff fijn om mijn eigen ding te doen en weer nieuwe mensen te leren kennen! Want heb het idee dat wanneer je met meerdere mensen reist je minder snel in contact komt met de loclas en/of andere backpackers, of het contact dat je hebt is vaak wat oppervlakkiger!!

Die middag ben ik dus alleen het Cope Centre gaan bezoeken omdat het weer eens tijd werd voor iets educatiefs. Het is een rehabilitatiecentrum voor mensen die slachtoffer zijn geworden door een van de duizenden bommen die nu nog steeds in Laos liggen. Delen van Laos zijn namelijk gedurende de Vietnamoorlog flink gebormbardeerd door de Amrikanen om de sluiproute van Noord naar Zuid Vietnam te blokkeren. Een groot deel van deze bommen ligt nog steeds in de rijstvelden en bossen en maakt jaarlijks nog vele slachtoffers! Stichting Cope bestaat uit een team van artsen, chirurgen, fysiotherapeuiten, bewegingstherapeuten en monteurs. Zij zorgen er samen voor dat de slachtoffers weer zo goed mogelijk kunnen functioneren in de maatschappij, traint vrijwilligers in het onschadelijk maken van deze bommen, en geeft voorlichting aan locals, vooral kinderen om hen de gevaren van deze bommen in te laten zien. Zelf heb ik in het centrum een rondleiding gekregen en een museum bezocht. Het was allemaal erg indrukwekkend om te zien, maar ook erg zielig. Heb veel kinderen en jongeren gezien met ontbrekende ledematen! Gelukkig kon ik al deze indrukken snel verwerken d.m.v. iets sportiefs. Ik liep namelijk een gymzaal binnen en werd direct door een arts gevraagd of ik zin had in een potje volleybal! Aangezien ik op reis nog maar weinig heb kunnen sporten, kon ik hier natuurlijk geen 'nee' tegen zeggen. Dus zo stond ik ineens als enige toerist met het team vrijwilligers te volleyballen. Merkte al snel dat ik geen schijn van kans had en zij vele malen beter waren dan mij, maar dat kon de pret niet drukken. Na 1.5uur flink gezweet te hebben, iedereen bedankt en snel terug gegaan naar mijn hotel om te douchen. Vertrok die avond met de bus naar Hanoi, Vietnam!

Hanoi, wat een wereld van verschil met de andere landen/steden, wat een chaos!! Duizenden motorbikes, enorme massa's mensen, iedereen en alles beweegt om je heen maar niemand kan zich echt snel verplaatsen vanwege de drukte. Het is net een grote mierenhoop!! Je ziet ook overal lichtgevende reclameborden van hotels, restaurants en bars, dit maakt het makkelijk om een overnachting of iets te eten te vinden, maar helaas is bijna niks in het engels!! Dus als je iets wilt gaan eten is het maar de vraag wat je krijgt voorgeschoteld. De bevolking hier is erg uitbundig en trots. Verder zijn er nog vele sporen van het voormalige communisme te vinden en veel corruptie, dat merkte ik de eerste avond al toen ik een biertje aan het drinken was in een bar. Rond 23u kwamen er vijf agenten binnen, allemaal nog geen twintig jaar oud volgens mij, om te zeggen dat het sluitingstijd was en de kroeg dus moest sluiten. Na vijf minuten binnen te zijn geweest vertrokken ze weer met goed gevulde zakken en kon het feestje weer gewoon doorgaan!!

De dag erop een Canadees stel leren kennen die een aantal weken met de motor van zuis naar noord hadden rondgetrokken. Zij vertelde zo enthousiaist over al hun ervaringen onderweg, dat ik meteen het gevoel kreeg 'dat wil ik ook'!! Dus maar eens een kijkje gaan nemen bij een shop die motoren verkocht en even later was ik de trotse eigenaar van een Honda Bonus 125cc, voor nog geen $300,- Daar ook een Amerikaan leren kennen die graag wilde gaan touren door de bergen in het noorden. En zo reden we de volgende dag richting Sapa, een toeristische trekpleister tegen de Chinese grens. De verkoper had voor ons een mooie route uitgewerkt, alleen bleek het nog vrij moeilijk te zijn om Hanoi uit te komen! Uiteindelijk gekozen voor een alternatieve route, wat achteraf geen succes bleek te zijn. We passeerden diverse kleine dorpjes maar nergens een plek om te overnachten te vinden. Het werd donker en we konden dus niks anders dan er nachtwerk van te maken! Alsof dat nog niet genoeg was reden we recht op een zware tropische storm af! Heb echt met trillende knietjes op mijn bike gezeten terwijl de regen er met bakken uitkwam en de bliksem boven ons tekeer ging. Na 22 uur gereden te hebben, bereikten we uiteindelijk onze bestemming. Beide helemaal op van de lange rit, maar wel weer een grote ervaring erbij!!

De dagen erop waren echt geweldig! De omgeving waarin we reden was adembenemend, the Great Ocean Road in Australië en the Northern Loop in Thailand konden hier zeker niet aan tippen. Onderweg voelden we ons vaak net een celeb! Allemaal juigende en zwaaiende mensen langs de weg, voornamelijk mannen en kinderen! De mannen zijn hier over het algemeen veel vriendelijker en opener als de vrouwen! Misschien dat het komt doordat de vrouwen hier bijna al het werk doen, terwijl de mannen aan het kaarten zijn in bars, of hebben ze hier gewoon wat vaker last van hun menstruatiecyclus! Ook als we ergens stopten voor een pauze dan kwam iedereen een kijkje bij ons nemen! Het leek ooit net of de locals hier nog nooit een toerist hadden gezien!!

Na zes dagen door de bergen getourd te hebben uiteindelijk aangekomen in Halong Bay!! Dit is een van de prachtigste natuurwonderen van Vietnam. Deze baai in de Golg van Tonkin, biedt plaats aan wel 3000 kalksteeneilandjes en beslaat zo'n 1500 km². De panorama's die je hier te zien krijgt zijn echt verbluffend. Niet voor niks is deze baai dan ook tot werelderfgoed verklaard. De eilandjes staan bekend om hun prachtige stranden en grotten, die gecreëerd zijn door wind en water. Er worden vele tours georganiseerd waarin je kunt genieten van de omgeving aan boord van een luxe cruiseschip. Wij vonden dit echter te toeristisch en zijn dan ook op zoek gegaan naar andere mogelijkheden. Uiteindelijk per veerboot, met onze motoren, naar Cat Ba gevaren om vanuit daar de rest van het gebied te gaan verkennen. Het eiland staat bekend om zijn vele outdoor activiteiten, zoals rotswandklimmen, kajakken, snorkelen en trekkings door de bergen op het eiland. We zijn hier dan ook een paar dagen flink actief bezig geweest! We hebben gehiked door de bergen en zijn per kajak naar eilanden gepeddeld om daar te genieten van de verlaten hagelwitte stranden!! Het voelde als een bevrijding voor me om even niet op mijn motorbike te hoeven zitten en weer echt iets te ondernemen!!

Op dit moment ben ik weer in Hanoi. Vanuit hier zal ik snel mijn trip naar het zuiden van Vietnam gaan vervolgen, om uiteindelijk in Ho Chi Minh City (Saigon) aan te komen! Daar probeer ik mijn motorbike te verkopen en dan door trekken naar Cambodia!!

Mensen, dit was het wel weer zo'n beetje voor nu!! Sorry, voor de enorme hoeveelheid tekst!! Vind het erg lastig om het kort te en zou jullie het liefste nog veel meer vertellen, maar dat horen jullie wel persoonlijk van me, over een maandje of zes!! ;)

Heb ook weer wat foto'tjes gepost die je kunt vinden op onderstaande link: http://www.mijnalbum.nl/Album=DOEZMGKI

Groetjessss uit Vietnam!!